Zimowe tajemnice - pomysły na zabawy

Przedstawiamy Państwu kilka pomysłów na zimowe zajęcia z dziećmi. Życzymy miłej zabawy!

Przewidywane osiągnięcia:
•Nazywa przedmioty związane tematycznie z zimą.
•Potrafi wymienić zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla zimy.
•Wie, jak powstaje śnieg.
•Poprawnie wykonuje ćwiczenia artykulacyjne.
•Właściwie reaguje na sygnał dźwiękowy.
•Potrafi zgodnie współpracować w zespole.
•Szereguje przedmioty według wielkości.
•Tworzy konstrukcje przestrzenne, korzystając z różnorodnych materiałów plastycznych.
•Poprawnie posługuje się nożyczkami, wycinając po linii.
•Tworzy rytm trójelementowy według podanego wzoru.
•Odtwarza rytm wizualny za pomocą gestów i dźwięków.
•Z uwagą słucha tekstu i udziela odpowiedzi na zadane do tekstu pytania.
•Bada właściwości śniegu/lodu i formułuje wnioski na podstawie obserwacji.
Metody pracy: czynna, słowna, oglądowa

Przebieg zajęć:
1.Piosenka na powitanie: 
Wszyscy są, witam was, zaczynamy, już czas.
Jestem ja, jesteś ty, raz, dwa, trzy.

2.„Jak powstają płatki śniegu?” – opowieść ruchowa
Nauczyciel pokazuje dzieciom śnieżynkę wyciętą z papieru lub bibuły i pyta, co to jest. Po uzyskaniu odpowiedzi zadaje kolejne pytanie: Czy ktoś wie, jak powstaje prawdziwy śnieg? Dzieci odpowiadają zgodnie z własną wiedzą. Nauczyciel nie neguje żadnego z pomysłów. Następnie zaczyna snuć opowieść, a dzieci intuicyjnie wcielają się we właściwe role: Wyobraźcie sobie, że jesteście małymi kropelkami wody. Znajdujecie się w powietrzu i tworzycie całkiem dużą chmurę. Poruszacie się w tej chmurze swobodnie, zupełnie jakbyście tańczyły. Nagle robi się zimno, przez chwilę trzęsiecie się z zimna, bo temperatura spada poniżej zera, a potem zamieniacie się w malutkie kryształki lodu. Kryształki nadal poruszają się w chmurze, ale – uwaga – jeśli jeden kryształek przypadkowo dotknie drugiego, łączą się ze sobą i dalej poruszają się już razem. Czasem połączy się ze sobą kilka kryształków i wtedy właśnie powstaje śnieżynka, mały płatek śniegu, który powolutku opada na ziemię. Śnieżynki pokrywają całą ziemię, tworząc na niej białą kołderkę i leżą sobie bardzo, bardzo cichutko.
Pomoce: śnieżynka wycięta z papieru lub bibuły

3.„Po czym poznajemy, że już przyszła zima?” – zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń słownych i artykulacyjnych
Nauczyciel pyta dzieci, po czym poznają, że przyszła zima. W zależności od uzyskanych odpowiedzi proponuje dzieciom zadania ruchowe, rytmiczne lub artykulacyjne.
Pada śnieg – dzieci podnoszą ręce i poruszając wszystkimi palcami, powoli opuszczają je w dół, starając się jednocześnie bardo wyraźnie wypowiedzieć słowa: pada puszysty śnieg.
Wieje wiatr – dzieci zamieniają się w drzewa, unoszą w górę ręce i poruszają nimi na boki, naśladując ruch konarów na wietrze. Jednocześnie imitują odgłosy wiatru, wymawiając głoskę „sz”.
Robi się zimno – dzieci wstają, obejmują się rękoma, podskakują obunóż, głośno artykułując spółgłoskową zbitkę brrrrr, brrrrr.
Kłębią się chmury – dużymi, okrężnymi ruchami całych ramion dzieci ilustrują kłębiące się chmury.
Woda zamarza, tworzą się sople – dzieci biegają po sali w rytm dowolnej, dość szybkiej piosenki odtwarzanej z płyty CD lub śpiewanej przez nauczyciela. Na przerwę w muzyce i hasło: Idzie mróz! dzieci zamieniają się w sople, stając bez ruchu. Kto się poruszy, siada z boku na dywanie.

4.„Chory bałwanek” – zabawa badawcza
Dzieci zbierają się w kręgu, nauczyciel czyta krótką rymowankę o chorym bałwanku:
Malutki bałwanek
stał dziś cały ranek
na mrozie,
na wietrze
i przeziębił się.
Teraz kicha: Psik! Psik! Psik!
– Żeby tylko katar znikł.
Przyszedł doktor i powiedział:
– Będziesz teraz w cieple siedział.
– Ale czy to, proszę pana,
dobra rada dla bałwana?
Po wysłuchaniu rymowanki dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela: Czy to była dobra rada dla bałwana? Dla kogo mogłaby to być dobra rada? Co się dzieje ze śniegiem i lodem w cieple?
W drugiej części zabawy dzieci wychodzą na zewnątrz po śnieg (jeśli pada śnieg) lub (jeśli zima nie dopisała) nauczyciel przynosi trochę lodu albo śniegu z oszronionej zamrażalki. Dzieci sprawdzają prawdziwość swoich hipotez dotyczących reakcji śniegu i lodu na wysoką temperaturę. Dzieci formułują wnioski na podstawie obserwacji doświadczenia. Po zakończeniu eksperymentu nauczyciel podsumowuje zadanie, które pokazało, że śnieg roztapia się w cieple, a zatem rada dla bałwana była nienajlepsza.
Pomoce: wierszyk „Chory bałwanek”, miseczka, lód lub śnieg

5.„Trzy pudełka” – zabawa plastyczno-konstrukcyjna, rozwijająca inwencję twórczą
Nauczyciel dzieli grupę na trzy zespoły. Dzieci z każdego zespołu zakładają szarfę w innym kolorze, aby nie pomylić swojej grupy. Na środku sali leży 9 kartonowych pudeł. Nauczyciel prosi, aby każdy zespół wybrał po trzy pudła różnej wielkości (jedno małe, jedno średnie i jedno duże). Następnie dzieci mają ułożyć pudła jedno na drugim, tak aby największe było na dole, a najmniejsze na górze. Każdy z zespołów siada przy swojej budowli, przygląda się jej i zastanawia nad trzema skojarzeniami dotyczącymi powstałej konstrukcji (bałwan, wieża, zamek, dom, czołg…). Gdy wszyscy są gotowi, dzieci opowiadają o swoich skojarzeniach. Następnie nauczyciel wybiera jedną z opcji: albo przynosi tajemniczy woreczek i każdy zespół wybiera przedstawiciela, który losuje z woreczka kartkę z rysunkiem przedmiotu lub postaci do wykonania, albo też pozwala dzieciom zrealizować ich pomysły, jeśli cały zespół zgodnie zdecyduje się na jedną rzecz. Zadaniem dzieci jest stworzenie przedmiotu lub postaci z trzech pudełek oraz innych zgromadzonych skarbów (papierowe rolki, gazety, taśmy klejące, taśmy papierowe, plastikowe butelki, krepina, itd.). Może to być wielki bałwan, śnieżny zamek, drzewo itp. Dzieci muszą wspólnie zastanowić się nad pomysłem, wybrać materiały i rozdzielić zadania pomiędzy sobą. Po skończeniu pracy można zorganizować wystawę, zrobić wspólne pamiątkowe zdjęcie i wysłać je rodzicom, dla których będzie miłą niespodzianką.
Pomoce: szarfy w 3 kolorach, 9 kartonowych pudeł (po trzy tej samej wielkości), gazety, krepina, papierowe rolki, taśmy klejące, nożyczki, klej, plastikowe butelki, plastelina, spinacze, gumki recepturki, włóczka, flamastry, kredki, kartony, wata, płatki kosmetyczne
6.„Zimowe korale” – zabawa dydaktyczna, układanie rytmów trójelementowych, przekładanie rytmów wizualnych na dźwiękowe i ruchowe
Nauczyciel rozwiesza długi sznurek między dwoma punktami w sali i zawiesza na nim od lewej strony trzy szablony: bałwana, choinki i gwiazdki, używając do mocowania łazienkowych spinaczy. Dzieci w tym czasie otrzymują do wycięcia własne proste szablony, po jednym do wyboru (bałwan, choinka lub gwiazdka). Gdy dzieci są już gotowe, nauczycielka zaprasza je do stworzenia zimowych korali. Każdy przyczepia swój szablon do sznurka, pamiętając, że trzeba zachować właściwą kolejność wskazaną przez nauczyciela. Gdy korale są już gotowe, dzieci chórem wypowiadają kolejne nazwy: bałwan, choinka, gwiazdka. Najpierw robią to w wolnym tempie, później w szybkim. W kolejnej rundzie dodają do słów ruchy: klaśnięcie, uderzenie dłońmi o uda, pstryknięcie i powtarzają tę samą sekwencję w szybszym tempie. Na koniec powtarzają już tylko sekwencję ruchów, bez wypowiadania słów.
Pomoce: sznurek, szablony bałwana, choinki i gwiazdki (po jednym dla dziecka i trzy dla nauczyciela), spinacze łazienkowe, nożyczki

chmurka chmurka chmurka chmurka